بخش انرژی در ایران با توجه به سه گانه انرژی. تجزیه و تحلیل چالش های حقوقی و سیاسی

• Autores: محمد محسن مسجدی
• مدیر De La Tesis: Endrius Cocciolo (Dir. Tes.)
• Lectura: en la Universitat Rovira I Virgili (españa) en 2020
• ایدیوما: Español
• دادگاه Calificador de la tesis: Emerson Gabardo (Presid.) ، Aitana de la Varga Pastor (راز.) ، Alizadeh Massoud (Voc.)
• materias:

• tesis en acceso abierto en: teseo

افزایش متوسط دمای هوا و اقیانوس جهانی ، و افزایش سطح دریا عواقب این تغییر در سیستم زمین است که توسط اکثریت قریب به اتفاق دانشمندان به عنوان بحران محیط زیست تعریف شده است. تحقیقات علمی بیشتر ، اگر نه همه ، از شک و تردیدها که این تغییرات نتیجه فعالیت های انسانی است ، برطرف می کند. در این زمینه ، انسان یک نیروی زمین شناسی قدرتمند در سیستم زمین محسوب می شود. بنابراین ، به احتمال زیاد وارد آنتروپوسن شده ایم.

طبق تحقیقات علمی ، غلظت دی اکسید کربن و سایر انتشار گازهای گلخانه ای عامل اصلی تغییر فعلی در سیستم زمین است. تولید انرژی فعلی ناشی از مانیپولوژی انسان و تحول در منابع سوخت فسیلی سهم قابل توجهی در غلظت این انتشار گازهای گلخانه ای دارد. الگوی توسعه فعلی بیشتر به بهره برداری و استفاده از سوخت های فسیلی بستگی دارد. قانع کننده شواهد علمی اثبات عواقب این بحران در حوزه جهانی است.

عواقب تغییرات آب و هوا ممکن است از یک منطقه به منطقه دیگر متفاوت باشد. با این حال ، این یک نگرانی جهانی است و انتظار می رود با یک تلاش جهانی روبرو شود. علاوه بر این ، مصرف فسیل های فسیلی می تواند مسائل شدید زیست محیطی مانند آلودگی هوا در سطح ملی را تحمیل کند. از این رو ، تخریب زیست محیطی و تغییرات آب و هوا می تواند به عنوان یکی از اصلی ترین نگرانی های سیستم انرژی فعلی در نظر گرفته شود. توافق نامه پاریس بنیاد حقوقی موجود برای همکاری جهانی در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و حرکت به سمت دفع کربن سازی سیستم های انرژی است. براساس رویکرد پایین ، توافق نامه پاریس طرفین را ملزم به تعیین سهم خود در سیاست های کاهش در سطح ملی می کند.

بنابراین ، از دیدگاه جهانی ، می توان ادعا کرد که مطالعات بیشتری در مورد انرژی و سیاست های زیست محیطی هر عضو برای تحقق توافق نامه 1. 5 و 2 درجه پاریس لازم است. با توجه به اهمیت مسائل زیست محیطی و آب و هوا ، انتظار می رود پایداری سیستم های انرژی نگرانی اصلی سیاست های انرژی باشد. با این حال ، نگرانی های مربوط به سیستم انرژی محدود به پایداری محیط زیست نیست. نقش حیاتی انرژی در هر اقتصاد و برای زندگی مدرن بشر نیاز به دسترسی پایدار و مقرون به صرفه به منابع انرژی برای همه نهادهای اقتصادی و کل جمعیت یک ملت دارد. هیچ فعالیت تجاری بدون وابستگی به انرژی قابل تصور نیست.

علاوه بر این ، تأثیر قابل توجه اشکال جدید انرژی مانند برق بر زندگی روزمره و رفاه برای ملل غیرقابل انکار است.

این امر نیاز به جریان بی وقفه انرژی برای استفاده از صنایع و افراد و همچنین حمل و نقل دارد. بنابراین ، امنیت تأمین انرژی و مقرون به صرفه و ارزش اجتماعی در دسترسی به انرژی نیز عناصر حیاتی سیستم انرژی است. این سه اصل اساسی پایداری ، امنیت و مقرون به صرفه بودن و عدالت اجتماعی با عنوان Trilemma Energy شناخته می شود که به طور گسترده ای به عنوان ستون سیاست گذاری انرژی در نظر گرفته شده است. آیین نامه اتحادیه اروپا همچنین سه گانه انرژی را پذیرفته و به توسعه مفهومی این شاخص کمک کرده است.

برای پاسخگویی به اهمیت تحقیقات ، باید در نظر بگیریم که هزینه های ارزان قیمت تولید نفت و ذخایر گسترده باعث شده است که ایران به عنوان عمده تولید کنندگان نفت و گاز طبیعی در قرن گذشته باشد. تأمین انرژی داخلی ایران به میزان مصرف نفت و گاز طبیعی (بیش از 97 ٪) بستگی دارد. ایران دهمین مصرف کننده انرژی در جهان است و چهارمین سطح بالای مصرف گاز طبیعی جهان پس از ایالات متحده ، روسیه و چین است. علاوه بر این ، شدت انرژی ایران 60 درصد بیشتر از میانگین جهان است. در نتیجه ، ایران هشتمین نفر برتر از CO2 Emitter در جهان است و به 2 ٪ از انتشار جهانی CO2 کمک می کند. این در حالی است که ایران تنها 1 ٪ از جمعیت جهان را در خود جای داده و 0. 56 ٪ از تولید ناخالص داخلی جهان را در اختیار دارد.

در سطح داخلی ، توسعه تدریجی هر دو بخش هیدروکربن و برق منجر به دستاوردهای چشمگیر در خودکفایی ، امنیت انرژی و گسترش دسترسی به منابع انرژی تقریباً برای هر ایرانی شده است. با این حال ، علاوه بر سهم قابل توجه جهانی در انتشار گازهای گلخانه ای ، اعتماد گسترده به منابع نفت و گاز و تأمین انرژی تحت قیمت های بسیار یارانه منجر به مسائل زیست محیطی قابل توجهی از جمله سطح خطرناک آلودگی هوا در کلانشهرها و همچنین اجتماعی شده است. بی عدالتی ها در تخصیص درآمدهای نفت و گاز به کل جمعیت.

هدف از این پایان نامه ، تجزیه و تحلیل انتقادی قوانین و سیاست های انرژی موجود در ایران با توجه به سه گانه انرژی است.

از این رو ، سوال اصلی پایان نامه این است: اصلی ترین چالش های قانونی و سیاست گذاری برای توسعه بخش انرژی ایران با توجه به پایداری ، قیمت مناسب و امنیت چیست؟این سؤال پس از سؤال دوم دنبال خواهد شد ، یعنی: سیاست های انرژی در دهه گذشته چگونه بر پایداری و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تأثیر گذاشته است؟بنابراین ، این پایان نامه در پنج بخش اصلی ، (1) مقدمه و پیشینه ، (مروری بر ابزارهای انرژی بین المللی و اروپا (3) تجزیه و تحلیل انتقادی از چالش های سیاست ایران (4) تجزیه و تحلیل چالش های حقوقی و (5) نتیجه گیری ساخته شده است. این تحقیق برای تلاش های جهانی در مقابله با تغییرات آب و هوا و همچنین جامعه ایران ، سیاست گذاران انرژی و پایداری اقتصاد انرژی ایران از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.

تحقیقات گسترده ای در مورد تقریباً تمام قوانین و سیاست های مربوطه انجام شد. این مطالعه نشان داد که چالش های حقوقی و سیاسی می تواند به عنوان موانع اساسی برای توسعه متعادل سیستم انرژی ایران با توجه به امنیت ، پایداری و قیمت مناسب و ارزش اجتماعی مورد توجه قرار گیرد. این مطالعه نشان می دهد که از دیدگاه رسمی ، سیاست های انرژی ایران در سطح مختلف می تواند از نظر ارزش قانونی به چالش بکشد. می توان استدلال كرد كه از اصول قانون شرع در قانون اساسی گرفته تا قوانین عادی ، و از استراتژی های تصویب شده توسط نهادهای مختلف دولتی گرفته تا دستورات رهبر عالی ، مسئله سلسله مراتب و ارزش حقوقی برای فقهای ایرانی غیرقانونی است. چالش های رسمی دیگر به عنوان پراکندگی و تکه تکه شدن سیاست ها یافت می شود. چندین بدن مرتبط با انرژی در فعالیت های انرژی دخیل هستند و سیاست های انرژی در بین آنها یکپارچه نیست. در جدیدترین توسعه و با تأسیس شورای عالی انرژی (که در درجه اول برای ادغام سیاست های انرژی آغاز شده است) ، انتظار می رفت که شورا نقش یکپارچه و هماهنگ کننده در این زمینه ایفا کند. با این حال ، این مطالعه نشان می دهد که کار شورا نیز با چالش ارزش حقوقی روبرو است و در ادغام سیاست های انرژی ناکام بوده است. در نتیجه ، صرف نظر از مباحث اساسی ، این سیاست ها با یک شکست نسبی در هماهنگی روبرو هستند.

علاوه بر این ، این تحقیقات نشان می دهد که ، با وجود سیاست های خصوصی سازی ، بازار انرژی در ایران به عنوان یک انحصار دولتی باقی مانده است. دولت تنها تأمین کننده حامل های انرژی است و قیمت های یارانه ثابت و خارج از یک بازار آزاد و رقابتی را تعیین می کند. همچنین ، سیاستهای خصوصی سازی فعلی فقط در حال انتقال مالکیت نیروگاه ها و پالایشگاه ها به بخش نیمه دولتی بدون فراهم کردن مبنای مورد نیاز برای ایجاد و تقویت رقابت در بازار انرژی است. از این رو ، مگر اینکه اصلاحات مهمی رخ نداده باشد ، ساختار بازار انرژی در محصولات نفت و گاز و همچنین برق و عدم رقابت ، موانع اساسی برای بهبود کارآیی و پایداری سیستم انرژی ایران باقی مانده است.

این تحقیقات با تجزیه و تحلیل قوانین و سیاست ها با توجه به Trilemma انرژی ، همچنین نشان داد که سیاست های انرژی با کاستی های اساسی جدی برای پایداری و ارزش اجتماعی روبرو هستند. این تحقیق با تجزیه و تحلیل کلیه مقررات مربوطه ، نقص قابل توجهی در توسعه مبنای قانونی حمایت از محیط زیست و توسعه پایدار در سیستم حقوقی ایران یافت. اگرچه ماده 50 قانون اساسی صریحاً به تعهد حفاظت از محیط زیست و حق نسل های آینده یک محیط سالم می پردازد ، در طی 40 سال گذشته ، شورای گاردین فقط یک بار دارد.

در نتیجه ، سیاست های فعلی و حتی اخیراً تصویب شده هنوز هم بر حداکثر بهره برداری از منابع هیدروکربن متمرکز است. همچنین ، در چند سال گذشته ، سیاست ها نتوانسته اند بهره وری انرژی را تقویت کنند و یارانه های انرژی را به عنوان الزام اصلی برای دستیابی به ارزش انرژی اصلاح کنند. این تحقیق کشف می کند که پایداری و رویکرد عدالت اجتماعی نمی تواند به عنوان محرک اصلی در سیاست های موجود در نظر گرفته شود ، و می توان ادعا کرد که این سیاست ها امنیت بیشتری دارند. با تجزیه و تحلیل کلیه قوانین و سیاست های مربوطه که از طریق این تحقیق ارائه شده است ، عناوین اصلاحات مورد انتظار قوانین و سیاست های انرژی ایران می تواند باشد: 1. اتخاذ یک سیاست اصلاحات در بازار که به جای تعیین خصوصی سازی به عنوان یک هدف ، به تدریج ایجاد و ترویج می شودرقابت در بازار انرژی و انحصارهای فعلی را می شکند. 2. تصویب قانون اصلاح یارانه های مکمل و تنظیم الزامات آن در قوانین بودجه سالانه. این قانون اصلاح شده ، حذف یارانه های سالانه و همزمان تخصیص کمک های اجتماعی به آسیب پذیرترین طبقات جامعه را روشن می کند. 3 تصویب یک بسته جامع انرژی و آب و هوا ایران توسط پارلمان به جای آئین نامه اتخاذ شده توسط نهادهای دولتی مانند NESP و EPCNES. انتظار می رود این بسته یک نقشه راه روشن و کاربردی را برای اطمینان از نظارتی طراحی کند ، که باعث می شود دفع کربن سازی تدریجی سیستم انرژی و انتقال اقتصادی به سمت وابستگی هیدروکربن پایین تر تسهیل شود. این قانون همچنین برای هماهنگی و تنظیم سیاست های انرژی بین همه بازیگران مربوطه لازم است. این بسته جامع