سیستم تحقیقاتی مبتنی بر علوم Huawei Trusport

برای یک تجربه بهتر کاربر ، لطفاً از آخرین نسخه اینترنت اکسپلورر استفاده کنید یا به مرورگر دیگری بروید.

تلفن های هوشمند ، لپ تاپ و تبلت ، پوشیدنی و موارد دیگر

درباره هواوی ، مطبوعات و رویداد و موارد دیگر

محصولات ، راه حل ها و خدمات برای شرکت

محصولات ، راه حل ها و خدمات حامل

• آفریقا
• آسیا و اقیانوسیه
• اروپا
• آمریکای لاتین
• خاورمیانه
• آمریکای شمالی
• جهانی

Huawei Trusport TM

سیستم اجرا حرفه ای Huawei Trusport TM ، در دستگاه های پوشیدنی Huawei ، به طور علمی توانایی عملکرد فعلی شما ، سوابق و تجزیه و تحلیل داده های آموزش خود را ارزیابی می کند ، توصیه های آموزش شخصی را ارائه می دهد ، و به طور کلی به شما کمک می کند تا به طور مداوم توانایی دویدن خود را بهبود بخشید.

پاسخ به همه موارد فوق را می توان در سیستم ارزیابی توانایی ورزشی حرفه ای Huawei Trusport TM یافت.

شاخص توانایی در حال اجرا بالاترین سطح تکنیک استقامت و اجرای شما را محاسبه می کند و پیش بینی می کند که شما در اجرای رقابتی چقدر خوب عمل خواهید کرد.

برای پیاده سازی ، دستگاه پوشیدنی هواوی خود را با نظارت بر ضربان قلب بپوشید و GPS هنگام اجرا روشن شد. شاخص توانایی در حال اجرا شما بدون نیاز به اجرای حداکثر با شدت ، بر اساس سرعت ، ضربان قلب و سایر داده های شما است. پس از اتمام اجرای خود ، می توانید فوراً شاخص خود را مشاهده کرده و توانایی اجرای فعلی خود را کشف کنید.

شاخص توانایی در حال اجرا به گونه ای طراحی شده است که نشان می دهد در مسابقات در حال اجرا در مسافت های مختلف چگونه عملکرد خوبی دارند. براساس شاخص توانایی در حال اجرا ، نتایج دویدن 5 کیلومتری ، 10 کیلومتری ، ماراتن کامل و نیمه ماراتن را می توان پیش بینی کرد که می تواند به دوندگان کمک کند تا سطح خود را درک کنند و بهتر برای مسابقه آماده شوند.

تقسیم شدت ورزش به فواصل مختلف مبنای مهمی برای آموزش است. فواصل شدت تمرینی مختلف با اهداف مختلف تمرینی مطابقت دارد. به طور کلی ، شدت ورزش را می توان به منطقه ضربان قلب و منطقه سرعت تقسیم کرد.

منطقه ضربان قلب برای تمرین در حال اجرا معمولاً با رسانی ضربان قلب اندازه گیری می شود که ضربان قلب استراحت را در نظر می گیرد و می تواند بهتر با نیازهای آموزش فردی مطابقت داشته باشد. ذخیره ضربان قلب به دامنه ضربان قلب اشاره دارد که می تواند در طول ورزش به دست بیاید ، به عنوان حداکثر ضربان قلب که در طول ورزش منهای ضربان قلب شما به دست می آید ، تعریف می شود. معادله برای محاسبه فاصله ضربان قلب: درصد ذخیره ضربان قلب از بازه * ذخیره ضربان قلب + ضربان قلب استراحت.

منطقه Pace به تقسیم سرعت در فواصل مختلف اشاره دارد. از این فواصل می توان برای اندازه گیری شدت آموزش استفاده کرد و برای هدایت آموزش در حال اجرا برای اهداف خاص استفاده می شود. رابطه متناظر بین منطقه سرعت و منطقه ضربان قلب وجود دارد. با این حال ، هنگامی که الزامات شدت در طول تمرین تغییر می کند ، می تواند بین تغییر ضربان قلب واقعی و سرعت یک دیفرانسیل وجود داشته باشد. در این زمان ، می توانید از منطقه Pace به عنوان پایه ای برای شدت آموزش استفاده کنید.

تقسیم منطقه PACE مربوط به شاخص توانایی در حال اجرا است. دامنه های مختلف دونده های مختلف در همان منطقه PACE تقریباً سطح متفاوت آنها را منعکس می کند. در طی دوره تمرینی دونده ، هم عملکرد در حال اجرا و هم شاخص توانایی در حال اجرا تغییر خواهد کرد. در این زمان ، شما همچنین می توانید بر اساس این داده های جدید ، منطقه PACE را دوباره محاسبه و تنظیم کنید.

بار آموزش میزان ورزش ، فشار آموزش و بهبودی پس از تمرین را اندازه گیری می کند و مرجع برای آموزش روزانه را فراهم می کند. برای دوندگان پیشرفته و دوندگان نخبه ، یک فرایند آموزش بلند مدت سیستم ارائه شده است. شاخص آمادگی جسمانی/خستگی فیزیکی و به روزرسانی داده های ارزیابی عملکرد فعلی آموزش با گذشت زمان ، به شما کمک می کند با سرعت معقول ، گام به گام و از نظر علمی عملکرد شما را بهبود بخشید.

بار آموزش بر اساس فاصله و مدت زمان در حال اجرا محاسبه می شود ، و همچنین استرس را به بدن ناشی از اجرای تمرینات در نظر می گیرد و بنابراین با دقت بیشتری تأثیر آموزش بر روی بدن را ردیابی می کند. بار آموزش بر اساس شدت آموزش تجمعی در مدت زمان صرف شده اندازه گیری می شود.

Huawei Trusport TM یک بار آموزش روزانه 7 روزه را به عنوان نمودار نوار نشان می دهد و در طی هفت روز متوالی تغییراتی در بار آموزش ارائه می دهد. هنگامی که آموزش به درستی انجام می شود ، بار آموزش به بالا و پایین نوسان می یابد تا بدن پس از آموزش با بار بالا به درستی استراحت کند. فقط پس از مدت معینی از بهبودی ، شما آموزش های بار بالاتری را دریافت خواهید کرد ، تا از آسیب دیدگی جسمی به دلیل سبقت گرفتن جلوگیری کنید.

در حین ورزش ، سیستم هوازی و سیستم بی هوازی می توانند به طور همزمان عمل کنند. استرس به بدن در حین ورزش می تواند به استرس تمرینی هوازی و استرس تمرین بی هوازی تقسیم شود. استرس تمرینی هوازی به سطح تحریک آموزش ایجاد شده توسط یک تمرین واحد در سیستم هوازی بدن اشاره دارد. استرس تمرینی هوازی می تواند به بهبود متابولیسم هوازی و کمک به سوزاندن چربی کمک کند و نقش مهمی در بهبود استقامت هوازی و عملکرد ورزش دارد. فشار تمرینی بی هوازی به سطح تحریک تمرین اشاره دارد که یک تمرین واحد بر روی سیستم بی هوازی بدن ایجاد می کند. بار تمرینی با شدت بالا سیستم بی هوازی را تحریک می کند. استرس تمرینی بی هوازی که در این زمان تولید می شود ، منجر به بهبود سرعت در حال اجرا می شود. آموزش با شدت بالا می تواند به صورت متناوب انجام شود.

زمان بهبودی به زمان لازم برای بهبودی کامل از خستگی ناشی از آموزش استرس اشاره دارد. میزان بهبودی نشان دهنده میزان بهبود جسمی پس از یک جلسه تمرینی واحد است. تحریک آموزش استرس بالا نیاز به زمان بهبودی طولانی تر دارد. مدت زمان بهبودی بر اساس هر زمان بهبودی باقی مانده قبل از یک تمرین به علاوه سطح استرس تمرینی ناشی از آخرین تمرین محاسبه می شود.

ضربان قلب در حال استراحت به ضربان قلب پایدار اندازه گیری شده در هنگام بیدار شدن و استراحت فرد اشاره دارد و یک شاخص مهم برای اندازه گیری سلامت قلب است. با کمک دستگاه های پوشیدنی هواوی ، می توانید به طور خودکار حالت استراحت خود را ردیابی کنید تا داده های ضربان قلب در حال استراحت بدست آورید. هنگامی که مشکلات بوجود می آیند ، مانند خستگی ورزش ، بیماری یا کمبود خواب ، بدن برای بهبودی به سطح متابولیکی بالاتری نیاز دارد و ضربان قلب استراحت بیشتر می شود. از منظر آموزش ، می توان از ضربان قلب استراحت نیز برای تعیین بار بار آموزش یا استراحت کافی روی بدن استفاده کرد.

ضربان قلب بازیابی به تفاوت بین ضربان قلب در دوره های زمانی مختلف و اوج ضربان قلب در طول ورزش اشاره دارد. از سرعت بهبود ضربان قلب پس از ورزش می توان برای اندازه گیری توانایی یک دونده در سازگاری با بار تمرین استفاده کرد. هرچه ضربان قلب یک دونده سریعتر پس از ورزش بهبود یابد ، ظرفیت هوازی بیشتر می شود. دستگاه های پوشیدنی هواوی به طور خودکار ضربان قلب بهبودی 1 تا 2 دقیقه پس از پایان فعالیت را محاسبه و ضبط می کنند و ظرفیت هوازی و ظرفیت بازیابی فیزیکی را ارزیابی می کنند.

حداکثر جذب اکسیژن (حداکثر VO2) به میزان اکسیژن مورد استفاده در بدن در هر واحد وزن در هر واحد زمان در حداکثر تمرین بار اشاره دارد. حداکثر جذب اکسیژن یک شاخص مهم ظرفیت ورزش هوازی است. به طور کلی ، هرچه حداکثر جذب اکسیژن بیشتر باشد ، راندمان تأمین انرژی در طول ورزش بیشتر می شود و عملکرد ورزش نیز بهتر می شود. روشهای اندازه گیری سنتی به افراد نیاز دارند تا به حالت فرسودگی ورزش برسند. با این وجود با کمک دستگاه های پوشیدنی هواوی ، حداکثر جذب اکسیژن را می توان بر اساس سنسورهای PPG و داده ها به طور دقیق تخمین زد. حداکثر جذب اکسیژن یک مرجع مهم برای ارزیابی ورزش استقامتی است ، اما تنها شاخص عملکرد نیست. توسعه آمادگی جسمانی کلی ، تسلط بر تکنیک و آموزش های علمی و منظم همه برای بهبود عملکرد مهم هستند.

شاخص آموزش به برآورد عملکرد ورزش بر اساس تغییرات طولانی مدت در آمادگی جسمانی و خستگی در طول آموزش سیستم دوره ای اشاره دارد. شاخص آموزش نه تنها بر اساس آمادگی جسمانی تعیین می شود بلکه تحت تأثیر خستگی قرار می گیرد. یک برنامه آموزشی طولانی مدت باید ترکیبی از تحریک آموزش مؤثر به علاوه استراحت مناسب را در نظر بگیرد تا به طور مؤثر در بهبود کمک کند. شاخص آموزش اثربخشی آموزش های بلند مدت و همچنین ارائه مرجع برای تنظیمات آموزش قبل از مسابقه را اندازه گیری می کند. دوندگان می توانند وضعیت و اثربخشی برنامه های آموزشی خود را با توجه به دامنه و تغییرات شاخص آموزش بدانند تا بتوانند تنظیمات مناسبی را برای آموزش و کاهش وزن خود انجام دهند.

برنامه در حال اجرا توجه به توانایی دویدن هر فرد ، بر اساس شاخص های فیزیولوژیکی فردی ، سطح قدرت در حال اجرا و شرایط آموزش ، توجه می کند و آموزش را مطابق با استعداد فرد توصیه می کند ، تمرین هایی را با سطح دشواری متفاوت ، متناسب با اهداف مختلف آموزش و چرخه های آموزشی سازماندهی می کند. بشر

یک برنامه آموزشی به خوبی طراحی شده باید شاهد افزایش تدریجی بار تمرینی باشد تا به طور مؤثر توانایی ورزشی را بهبود بخشد. اگر بار آموزش به طور ناگهانی افزایش یابد ، بدن برای سازگاری بیشتر به زمان بیشتری نیاز دارد ، بنابراین اثربخشی آموزش را تضعیف می کند. افزایش بار تمرین نیز احتمال آسیب دیدگی را افزایش می دهد. اما یک بار تمرینی که افزایش نمی یابد باعث می شود بهبود توانایی بدن پس از سازگاری بدن ناچیز شود.

به عنوان مثال با آموزش ماراتن ، کل برنامه آموزش به یک دوره پایه ، یک دوره بهبود ، یک دوره ادغام و یک دوره کاهش وزن تقسیم می شود. تمرینات برای هر مرحله برای دستیابی به اهداف آموزشی خاص تدوین شده است.

به عنوان بخشی از یک برنامه آموزشی خوب در حال اجرا ، آموزش قدرت بسیار مهم است. اندامهای فوقانی ، اندامهای تحتانی و تنه باید به طور مناسب آموزش ببینند. پیشرفت در قدرت این عضلات در هماهنگی راه رفتن در حال اجرا ، یک هسته پایدار و فرود صحیح پا کمک می کند. تمرینات قدرتی برای کمک به بهبود سطح استقامت عضلات ، بهبود بهره وری ورزش و کاهش خطرات ورزش به برنامه آموزش معرفی می شود.

شرکت در یک برنامه آموزشی تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله توانایی های مختلف فردی ، وضعیت آموزش ، وضعیت استراحت و خستگی ، استرس زا زندگی روزمره و همچنین تأثیرات روانشناختی است. اطمینان از سطح مشخصی از تعدیل در یک برنامه آموزشی به کاهش این عوامل کمک می کند ، به طوری که دوندگان جایی برای تکمیل برنامه آموزشی به روشی مناسب برای آنها دارند.

Huawei S-Tag امکان نظارت دقیق در وضعیت وضعیت در حال اجرا را فراهم می کند ، و همراه با بازآفرینی های بهبود وضعیت در حال اجرا که به طور مشترک توسط هواوی و انستیتوی ملی علوم ورزشی ایجاد شده است ، می تواند تا حد زیادی در بهبود وضعیت وضعیت و کارآیی کمک کند. این نرم افزار توانایی اجرا را از داده های وضعیت در حال اجرا تفسیر می کند ، عواملی را که بر کارآیی تأثیر می گذارد و از آسیب دیدن جلوگیری می کند ، توضیح می دهد و توصیه هایی را برای بهبود کارآیی در حال اجرا در هنگام مصرف انرژی کمتری ارائه می دهد.

هنگام دویدن با سرعت خاص ، یک کادر بالاتر به معنای گام های کوچکتر با نوسانات کمتری در مرکز ثقل است که به طور موثری تأثیر فرود و احتمال آسیب زانو را کاهش می دهد. در اسپرینت ، به دلیل دستیابی به سرعت کوتاه مدت ، مصرف بزرگ فیزیکی مرتبط با کادوی بیش از حد زیاد غالباً نادیده گرفته می شود. برای مسافت طولانی که در حدود 180 قدم در دقیقه اجرا می شود ، معمولاً توصیه می شود. هنگامی که Cadence در این سطح قرار دارد ، ضربان قلب و مصرف انرژی کم است ، در حالی که راندمان اجرای زیاد است.

یک مرحله زمان (فرکانس 1/مرحله) = زمان آویز + زمان تماس با زمین

هنگام دویدن ، حرکت رو به جلو فقط هنگامی حاصل می شود که پاها از زمین خارج شوند ، بنابراین هرچه کفش شما با زمین در تماس باشد ، راندمان در حال اجرا فقیرتر است.

به منظور بهبود راندمان در حال اجرا ، بنابراین ، کاهش زمان تماس با زمین مهم است. مقایسه زمان تماس با زمین قبل و بعد از یک دوره آموزش برای کارآیی آموزش در نمودار بسیار مهم است.

نسبت زمان تماس نسبت زمان تماس زمین به زمان آویز است. هرچه نسبت پرواز کوچکتر باشد ، زمان انتقال فرود برای هر مرحله کوتاه تر است. هرچه وضعیت در حال اجرا سبک تر و نرم تر باشد ، راندمان در حال اجرا نیز بیشتر می شود. به طور کلی ، دوندگان برتر ماراتن نسبت پرواز در حدود 1. 0 ، اسپرینترهای برتر دارای نسبت لمسی در حدود 0. 5 و دوندگان معمولی نسبت پرواز در حدود 2. 0 دارند.

نوسان عمودی به ارتفاع حرکت عمودی مرکز ثقل بدن در حین ورزش اشاره دارد. به طور کلی ، هرچه نوسان بزرگتر باشد ، انرژی بیشتری هدر می رود. به عنوان مثال ، هنگام پرش از طناب ، مهم نیست که پرش چقدر زیاد باشد ، هیچ حرکت رو به جلو حاصل نمی شود و بار عضلات را افزایش می دهد. بنابراین ، هرچه نوسان بیشتر باشد ، بهره وری نیز بدتر می شود و نیروی ضربه روی پا بیشتر می شود و خطر بیشتری از آسیب را به همراه می آورد.

با این حال ، اگر نوسان عمودی خیلی کم باشد ، می تواند باعث کاهش زمان پرواز شود و اندازه آن را کاهش دهد و سرعت کاهش یابد. بنابراین ، حفظ یک نوسان عمودی کم و همچنین حفظ گام های بزرگ ، هدف دوندگان نخبه است. هنگامی که دو دونده با همان سرعت در حال اجرا هستند ، دونده با نوآوری عمودی پایین تر از راندمان بالاتر ، تولید عضلات پایین تر و خطر خستگی و/یا آسیب کمتر برخوردار است.

برخی از دوندگان به دلیل ضعف پاهای خود پس از خستگی متوجه کاهش نوسان عمودی خواهند شد ، بنابراین این نوع دونده باید تمرینات قدرتی را به رژیم خود اضافه کند.

نسبت عمودی نسبت دامنه عمودی به طول قدم است. این شاخصی است که برای ارزیابی کارآیی در حال اجرا استفاده می شود. برای همان طول قدم ، نسبت عمودی هرچه کوچکتر باشد ، انرژی کمتری در جهت عمودی صرف می شود و بنابراین حرکت رو به جلو و راندمان در حال اجرا بیشتر می شود.

میزان بارگذاری عمودی به میانگین شیب (واحد: BW/S) منحنی نیروی واکنش عمودی بین 20 ٪ و 80 ٪ اوج فعال اشاره دارد. هرچه میزان بارگذاری عمودی بیشتر باشد ، سرعت رشد نیروی ضربه در هنگام فرود سریعتر و خطر آسیب بیشتر می شود.

هنگام دویدن ، لگد زدن به پاها می تواند به طور مؤثر طول بازوی لحظه را کاهش دهد و از این طریق سرعت نوسان را افزایش می دهد. با سرعت بیشتری ، یک دونده ماهر زاویه نوسان را بیشتر می کند. با این حال ، یک زاویه نوسان بیش از حد بزرگ مطلوب نیست ، زیرا سرعت آن را افزایش نمی دهد ، بلکه فقط انرژی بدن را هدر می دهد.

زاویه های نوسان مطلوب:

• در هنگام دویدن بیشتر از 70 درجه

• بین 90 تا 110 درجه با سرعت متوسط

• با سرعت زیاد بیش از 110 درجه

تعادل زمان GC نسبت زمانی است که پای چپ زمین را در مقابل پای راست لمس می کند. تعادل زمان پاهای چپ و راست که هنگام دویدن از زمین لمس می شود ، برای اندازه گیری تقارن دویدن استفاده می شود. مقدار ایده آل حدود 50-50 ٪ است. هرچه تفاوت آن کوچکتر باشد ، تقارن در حال اجرا بهتر است. عدم تعادل شدید طولانی مدت بین چپ و راست ممکن است خطر آسیب در یک طرف اندام تحتانی را افزایش دهد.

• ＞ L51. 5 - پای چپ برای مدت طولانی زمین را لمس می کند

• L50. 6-L51. 5 - زمان لمسی برای پای چپ کمی طولانی تر است

• L50. 5-R50. 5 - تعادل زمان تماس با زمین چپ و راست

• R50. 6-R51. 5 - زمان لمسی برای پای راست کمی طولانی تر است